Czerwone Wierchy znajdują się w Tatrach Zachodnich. W ich skład wchodzą następujące szczyty: Kopa Kondracka, Małołączniak, Krzesanica i Ciemniak. Najpiękniej w tym rejonie jest jesienią, gdyż porośnięte trawy przybierają kolorowe barwy. Ciekawostką jest fakt, że szlak prowadzący granią Czerwonych Wierchów ma analogiczny kolor. Zapraszamy do relacji!
Schronisko PTTK Ornak – Ciemniak
Dzień rozpoczęliśmy przepysznym śniadaniem w schronisku PTTK Ornak. Pełni sił udaliśmy się w naszą trasę. Pierwszym naszym celem było wejście na Ciemniak, czyli pierwszy ze szczytów wchodzących w skład Czerwonych Wierchów. Było to nie małe wyzwanie ponieważ do przejścia mieliśmy prawie 1000 metrów przewyższenia. Zdobywanie wysokości poszło nam naprawdę sprawnie i trud wynagrodzony został przez przepiękne widoki.
Kilkaset metrów przed Chudą Przełączką 1851 m n.p.m. spotkaliśmy niedźwiedzia. Na nasze szczęście był on oddalony od nas o jakieś 300 metrów i nie był nami zainteresowany. Nie zmienia to faktu, że dość ostro zwiększyliśmy tempo i błyskawicznie znaleźliśmy się na przełęczy. Tutaj zrobiliśmy chwilowy odpoczynek.
Po krótkiej przerwie ruszyliśmy dalej w trasę. Wydawało nam się, żę szczyt jest już rzut beretem, ale tak nam się tylko wydawało. Trasę pokonaliśmy w około 50 minut. Na tym odcinku podziwialiśmy strome urwiska opadające do niewielkiej Doliny Mułowej.
Czerwone Wierchy – Ciemniak – Krzesanica – Małołączniak – Kopa Kondracka
Dotarliśmy na szczyt Ciemniaka, który jest płaski, lekko kopulasty. Podziwialiśmy Tatry Zachodnie, które z tego miejsca prezentowały się majestatycznie. Obserwowaliśmy nasz kolejny cel, czyli Krzesanicę. Z Ciemniaka szlak wyglądał na dość skomplikowany. Ostatecznie okazało się, że szlak nie był trudny i po około 20 minutach staneliśmy na drugim “czerwonym” szczycie czyli Krzesanicy. Jest to najwyższy punkt, jaki mieliśmy do zdobycia tego dnia. Wysokość szczytu wynosi 2122 m n.p.m. Nazwa szczytu jest związana z pionowo opadającą dwustu metrową ścianą (Walery Eljasz-Radzikowski wspominał „Krzesanica ze ścianą od północy gdyby skrzesaną i stąd tak nazwana”). Obecnie na szczycie można znaleźć sporo stosów układanych przez turystów. Wygląda to bardzo fajnie, ale niestety przez takie zachowanie nie jest możliwe lądowanie TOPR’u na szczycie co miało miejsce w przeszłości. Nawet w ostatnim tygodniu widziałem filmik z wiszącym helikopterem i desantującym się ratownikiem w celu udzielenia pomocy.
Po kolejnych 20 minutach wędrówki dotarliśmy do kolejnego szczytu tego dnia czyli Małołączniaka. Tempo zdobywania dwutysięczników mieliśmy ekspresowe. Przepiękna pogoda plus zachwycające panoramy Tatr spowodowały, że zrobiliśmy sobie tutaj dłuższy chillout. Udało nam się znaleźć, że poprzednia nazwa tego szczytu to Czerwony Wierch.
Ostatnim zdobytym szczytem tej wędrówki była Kopa Kondracka. Na tym szczycie byliśmy już dzień wcześniej. Tutaj już bez przerwy ruszyliśmy w kierunku Kondrackiej Przełęczy. Podczas schodzenia napotkaliśmy kozice, które zrobiły nam małe show.
Kolejnym przystankiem na naszej trasie było Schronisko PTTK Hala Kondratowa. Tutaj był czas na zupę i podsumowanie całego dnia. Po zjedzonym posiłku ruszyliśmy w kierunku naszego noclegu czyli Kalatówek. Ostatni fragment musieliśmy już pokonać przy czołówkach bo zastała nas noc.
Kalatówki – Ścieżka Pod Reglami – Zakopane
W kolejnym dniu planowaliśmy tylko zejście do Zakopanego ale udało nam się trochę powędrować Ścieżką pod Reglami. Ten fragment jest naprawdę ładny i w taki sposób pożegnaliśmy się z Tatrami. To był naprawdę udany weekend.
Czerwone Wierchy – Informacje Praktyczne
- pamiętajcie, że fragment trasy wiedzie granicą, dlatego rozważcie ubezpieczenie
- trasa dla każdego przy dobrej pogodzie. Przy dużej mgle lub śniegu trzeba zachować szczególną ostrożność
Czerwone Wierchy – trasa, mapa
Schronisko PTTK na Hali Ornak -> Chuda Przełączka -> Ciemniak -> Krzesanica -> Małołączniak – > Kondracka Kopa -> Kondracka Przełęcz -> Hotel Górski PTTK Kalatówki
